مخاطب واکنش های عصبی فرقه مجاهدین کیست؟ – قسمت دوم

مخاطبواکنش های عصبی فرقه مجاهدین کیست؟ – قسمت دوم

انجمن نجات مرکز تهران28 اردیبهشت 1399

در گذشته علت تهاجم گسترده فرقهرجوی علیه فعالیت های حقوق بشری انجمن نجات ایران را از مدیر عامل انجمن جویا شدیمو توضیحات ایشان را در قسمت نخست درج کردیم که ماحصل گفته ها این بود که … واضحاست که مشکل آنان افراد مسأله داری هستند که حالا به اقدامات حقوقی و بین المللیانجمن نجات دلگرم شده اند. سران فرقه تلاش می کنند این نفرات را متقاعد سازند کهتلاش های حقوق بشری انجمن نجات سودی نداشته و بی جهت خوشحال نباشند. در اصلمخاطبشان افراد مسأله دار در داخل فرقه است و می خواهند مشکلشان را با آن ها حلکنند. واقعیت اینست که اقدامات انجمن نجات موجی از شادمانی در میان اعضای ناراضیفرقه رجوی در اردوگاه این فرقه در آلبانی ایجاد کرده است. شرایط درونی سازمانمجاهدین خلق در آلبانی از زمین تا آسمان با شرایطش در عراق فرق می کند. الآن بههیچ عنوان کنترل های معمول در داخل اردوگاه فرقه قابل اعمال نیست و کسانی که مایلبه جداشدن هستند به یک جریان رو به رشد تبدیل شده اند.”

در این فاصله ایمیل هایی داشتیم کهدرخواست داشتند توضیحات بیشتری در این خصوص داده شود و این که چرا سازمان مجاهدینخلق در شرایط کنونی با تمام توان به جنگ با انجمن نجات و خانواده ها آمده است و چهتهدید جدی را در این مقطع نسبت به گذشته احساس می کند؟
برخی ازهواداران سازمان در اروپا مطرح کرده اند که چرا در حال حاضر این قدر به انجمن نجاتو خانواده ها پرداخته می شود؟ حتی سؤال شده که طومار خانواده ها صرفاً خواهانارتباط با عزیزانشان در اردوگاه سازمان در آلبانی است و این چه مشکلی برای سازمانایجاد می کند؟
در زیر توضیحاتمهندس ابراهیم خدابنده در این خصوص را به عنوان تکمیل مطالب قبلی به اختصار میآوریم:

فرقه رجوی بعد از فرو رفتن در باتلاق آلبانی کلاً دو مخاطب بیشترندارد:

اول آمریکا و متحدان منطقه ای اش و دوم اعضا و هواداران فریب خورده اش.

چون در واقع دو استراتژی بیشتر ندارد:

اول تلاش برای درگیر کردن ایران باآمریکا و متحدان منطقه ایش و دوم حفظ اعضا و هواداران به هر قیمتبرای نشان دادن به مخاطب اول جهت جلب کمک.

ملت ایران طی این سالیان هرگزمخاطب فرقه رجوی نبوده و نیست وگرنه واکنش های شتابزده و بی منطقاین فرقه در مقابله با خواست مشروع خانواده ها برای حق ارتباط با عزیزانشان قبل ازهر چیز مشت فرقه را در مقابل مردم ایران باز می کند که چقدر مانند تمامی فرقه هایمخرب کنترل ذهن ضد خانواده و ضد عواطف خانوادگی هستند. روشن است که سران فرقه رجویدر واکنش های خود به فکر آبرو و پایگاه اجتماعی نیستند چرا که بهتر از هر کس میدانند چنین چیزی وجود ندارد.

سران فرقه رجوی می دانند که اگراعضا و هواداران را از دست بدهند به دنبال آن کمک های آمریکا و متحدان منطقه ای اشرا هم از دست خواهند داد و لذا تمام تلاش خود را در این رابطه به کار می گیرند. کار تشکیلاتی” به زعم سازمان مجاهدین خلق، کههمان اجرای مکانیزم فرقه ای حفظ و کنترل نیروهاست، در اولویت نسبت به هر کار دیگریدر سازمان قرار دارد.

فعالیت های حقوق بشری انجمن نجات شعله امیدی را در دل اعضای ناراضیو خواهان جدایی در آلبانی که در یک اردوگاه ایزوله و دور افتاده محبوس و گرفتارهستند روشن می نماید و آنان را به آینده امیدوار می سازد که این دقیقاً همان چیزیاست که سران فرقه به شدت از آن وحشت دارند.